Ik heb begin 2013 poes Cynthia meegenomen uit het Dierenopvangcentrum in Vlaardingen, omdat ze onbenaderbaar was door angst. Toen ze na 9 maanden eindelijk ontdooide, besloot ik dat ze mocht blijven. Cynthia is helaas overleden op 25 november 2020.
Eind 2013 meldde ik me aan als pleeggezin voor stichting Dierenhulp zonder Grenzen. Binnen een paar dagen kwam Aliza aan in Nederland en omdat het verwachte pleeggezin haar niet kon opvangen, mocht ik haar ophalen. Wat een extreem angstige hond! Vooral aan de riem lopen vond ze verschrikkelijk. Gelukkig trok ze zich op aan Naduah (een Golden Retriever) en ging het snel beter. Na al die jaren vindt ze aan de riem lopen nog steeds niet fijn. Gelukkig kan ze 2x per dag loslopen in de straat en gaan we minimaal 1x per dag naar een bos waar ze los kan lopen voor een lange wandeling. Ze is super sociaal naar alle honden.
3 juni 2015 besloot ik Mika te adopteren als maatje voor Aliza. Op de website van Greyhound Rescue Holland las ik een paar dagen eerder haar verhaal en ik hoefde niet lang na te denken dat ik haar liefde wilde leren voelen.
“Mika liep rond door de straten van een dorp vlakbij Sevilla. Zij had nog een stuk touw om haar nek. We denken dat de jagers haar hebben proberen te wurgen. Mika moet hebben gevochten voor haar leven en zijn ontsnapt. Mika is aandoenlijk. Ze is lief en kan het ook hartstikke goed vinden met de andere honden in de shelter. En ook op de katten reageert ze goed. .. Mika is nog wel een verlegen galga. Het is duidelijk dat ze nare dingen heeft meegemaakt in haar verleden. Voor deze lieverd is het dus belangrijk dat ze rustig en geduldig benaderd wordt. Als haar de ruimte wordt gegeven, zal ze stapje voor stapje opbloeien tot een geweldige hond! .. U kunt op de foto’s ook zien dat Mika een stukje van haar neus mist en een litteken heeft op haar snoet. We denken dat ze is geraakt door een baksteen. Voor aandoenlijke Mika zoeken we een speciale familie, die ervaring heeft met honden die verlegen zijn. Een thuis waar Mika echt de ruimte en het geduld krijgt om rustig te wennen aan haar nieuwe leventje. ..”
Mika ligt ‘s nachts het liefst in mijn buikholte en daar genieten we allebei van! Ze is nog steeds verlegen, maar niet meer doodsbang.
Op 15 oktober 2017 las ik een oproep van stichting Hobodogs over Sky.
“SPOED…..NOODOPROEP…..SPOED!
We zoeken zo snel mogelijk opvang voor Sky. Sky is een heel vriendelijk, maar onzeker gehecht hondje dat de steun/aandacht van haar baas vraagt maar juist ook moet leren om meer zelfvertrouwen te krijgen. We maken ons zorgen om lieve Sky, haar adoptanten begrijpen haar niet. Er moet toch ergens iemand zijn die Sky kan opvangen en begeleiden. Iemand die Sky de tijd geeft om te groeien. Neem ajb contact op met ons, wij kunnen je veel vertellen over Sky!”
Na een paar uur nadenken, heb ik gereageerd met dat ze bij mij in de pleegopvang kon komen vanaf 18 oktober. Al snel bleek dat ze nog geen kwartier alleen kon blijven zonder volledig in paniek te raken. Gelukkig bleek ook al snel dat ze zich in de auto wél oke voelde! Oók als ze even alleen moest blijven. Dat werd dus de oplossing! Na meerdere kennismakingen en niet de juiste match kunnen vinden, besloot ik haar zelf te adopteren. Ik heb haar officieel geadopteerd op 31 december 2017 en sindsdien heet ze weer Dotje. Het is een schat van een beest, maar ze is nog steeds een zenuwpees als ze ‘alleen’ moet zijn. Ze geniet het meest van zwarte sloten. Zucht, haha.
In februari 2018 vond ik het weer tijd voor een kansarme pleeghond. Dit werd Carmeli voor stichting Greyhound Friends. Zij verbleef al een jaar in het asiel in Spanje.
Toen ik op mijn Facebook pagina liet weten dat Carmeli naar mij toe kwam, is Eline gaan kijken op de website van Scooby. Haar aandacht werd getrokken door de pagina ‘langzitters’ en toen ze de kop van Tayler zag, werd ze opslag verliefd! Hij verbleef al sinds januari 2009 in het asiel!!!! Omdat ze zelf niet in de gelegenheid is een hond in huis op te nemen, benaderde ze mij met de vraag of ik Tayler in huis en hart op kon nemen als zij alle kosten op zich nam. Ik heb er even over na moeten denken, maar heb vrij snel ja gezegd. Omdat ik Carmeli net in de pleeg had en ik het erg druk heb in de zomervakantie besloten we dat Tayler ergens in september naar mij toe zou komen. Eline wilde hem wel zo snel mogelijk weg hebben uit Spanje en sprak met dierenopvang Koningen af dat hij daar tot september mocht verblijven. Op 15 september was het zover en gingen we hem ophalen! De eerste dagen was hij logischerwijs erg onrustig, maar na een weekje begon hij te wennen aan het leven in een huis en het leven in Nederland en draaide hij al snel mee in het dagritme. Wat een lief beest!! Hij is helaas overleden op 22 februari 2019.
Aan het einde van 2018 kreeg ik opeens een geweldig voorstel van lieve kennissen. Ze stuurden de volgende e-mail: “Wij willen je eigenlijk vragen of je voor Carmeli kan blijven zorgen nu ze zo aan jou en de andere honden gewend en gehecht is .. Niet alleen de voeding maar wanneer er dokterskosten aankomen ook dat voor je te vergoeden. .. Ze is nu zo aan jou en de anderen gewend geraakt, zeker na de dingen die zij in haar leven waarschijnlijk heeft meegemaakt.” Henk en Ellen maken het mogelijk dat Carmeli bij mij blijft wonen en dat is heel fijn voor dit angstige meisje! Ze verbleef al 9 maanden in de pleegopvang bij mij.
3 november 2019 heb ik Moppie meegenomen uit het asiel waar ik als vrijwilliger werk. Zij kwam een tijdje geleden binnen samen met de 11 katten waar ze mee in huis woonde. Vanwege het overlijden van 1 van haar baasjes kon het overgebleven baasje de zorg niet meer aan.
Moppie was ziek. Ze bleek nierbekkenontsteking te hebben en slecht werkende nieren. Terwijl ze pas 1,5 jaar oud is! Ook heeft ze een abortus gehad. Ondanks haar ziek-zijn geniet ze zichtbaar van het leven en gelukkig hebben de medewerkers van het asiel dan ook niet gekozen voor euthanasie! Ik hoop dat Moppie nog een lange tijd mag genieten.
Moppie woont sinds maart 2020 in een ander gastgezin. Ze heeft het hier ontzettend naar haar zin! Wij hebben hiervoor gekozen, omdat haar levensverwachting gelukkig veel langer blijkt dan we verwachtten.
Nieuw in de opvang zijn suikerkatten Vlek, King en Poekie. Zij komen ter adoptie als ze daar klaar voor zijn.
